Geboeide Liefde

Zwolle, zondag 23 okt. ’11.

Na een heerlijke week van oplopende spanning, waarin ik naar de zondag liep uit te kijken, was het dus eindelijk zover!

Na 5 mnd zouden D. en S. mij weer onder handen nemen!

Een verrukkelijk vooruitzicht was dat, nadat ik de durf had gehad om het aan D. te vragen..

De hele ochtend bracht ik door met in bad te gaan en kleding uit te zoeken en een tas in te pakken.

Op de parkeerplaats kwam ik C. en p. tegen en we liepen al babbelend naar de plek van bestemming.

Na de gebruikelijke begroetingen, ik voelde me best al wel wat nerveus, zag ik D. en S. binnenkomen en werd er hartelijk geknuffeld.

B. had het door mij bestelde touw al bijna klaar en dat verdween na betaling in mijn tas.

Daarna verkleden: shirtje en rok uit, jurkje aan, slip uit en leren string aan, andere schoenen aan en handboeien om.

Geen collar, ik ben geen vaste s. meer van iemand.

ik ging naast p. zitten, glaasje chocolademelk er bij en deed alsof ik helemaal niet zenuwachtig was. Is waarschijnlijk vast niet gelukt, want D. kent me nu eenmaal. ik zag haar kijken..Mijn hart klopte behoorlijk snel...

Als p. een opmerking plaatst over de handboeien, die we beiden dragen, is het voor C. een uitgemaakte zaak om ons aan elkaar vast te zetten. Echt lekker zit ik niet nu, beetje onhandig..grote hilariteit van allen om ons heen..

Gelukkig moeten we niet naar het toilet, hahahaha!

Er wordt ons nog een koekje aangeboden(Nee, dank U we hebben geen trek. Giechel..) en D. wil dat ik ook nog even vraag of zij een koekje wil (Nee dus, als ik het vraag, weigert zij met lachend gezicht).

Intussen hebben p. en ik best lol in de situatie, al doen we er zielig over naar de div. D.’s, die er bij zitten.

ik geniet met volle teugen, geweldig weer zo mee te doen! Zooo fijn! Ook al voel ik me ietwat opgelaten..

D. gaat kijken in de speelruimte of er plaats is en ze komt terug met de mededeling dat het nog vrij leeg is, maar ook vrij koud.

p. en ik worden naar de ruimte gestuurd en we worden, doordat we aan elkaar zitten met de handboeien, veelvuldig bekeken en aangemoedigd.

Het plekje, waar D. mij eigenlijk wil hebben staan is bezet en we gaan, nadat de boeien zijn losgemaakt, aan de andere kant van het rek staan, waar ik mij moet uitkleden, een blinddoek omkrijg en ik met mijn boeien wordt vastgezet met mijn handen omhoog.

Inwendig ben ik behoorlijk opgewonden, wat zal er gaan gebeuren? Is het weer zo fijn als ik wel zou willen dat het is?

Hoeveel kan ik aan? ik voel me zo blij op dit moment.

De pret kan beginnen...Wat heb ik dit toch gemist..

Dat ik opgewonden ben, blijkt wel, want tijdens het spel, reageer ik behoorlijk veel, en met mijn (vrij harde) stem zal ik best behoorlijk druk zijn overgekomen!

Zelf heb ik dat niet zo in de gaten, ik geniet zoveel van alles, de zwepen, het teasen, de tepelklemmen (Nee S., geen naalden!! hahahaha!), de koude alcohol op mijn rug, brrrrrrrrrr.

ik weet niet eens welke volgorde, je verliest de werkelijkheid uit het oog en gaat alleen op in je gevoel..Op een gegeven ogenblik legt D. zelfs haar hand op mijn mond en maant me tot stilte..oei!!

Maar jeetje, wat geniet ik!!!!!!! Ik heb 5 maanden zonder enig spel in te halen, mag ik dan aub genieten?

Maar al te snel is het voorbij, D. vindt het genoeg en ik word losgemaakt en mag bijkomen op een bankje, lekker tegen haar aan..Een knuffel als dank en ook S. word door mij niet vergeten..Dank jullie wel allebei!

Dan hoor ik pas dat Deeva tijdens het spel gestopt is omdat ze niet helemaal lekker werd(griep) en dat Mrs. Y. het even van haar heeft overgenomen. Hier heb ik dus niets van gemerkt....Dus heb ik later haar ook bedankt.

Als ik weer voldoende op de wereld ben, gaan D. en ik, schoenen in mijn hand, want daar kan ik nu even niet op lopen met al dat gewiebel van mij ( mijn evenwicht is nooit helemaal goed geweest), terug naar de ontmoetingsruimte om daar nog wat meer tot rust te komen. Heerlijk zo even samen te zijn!

Ze geeft nog eens aan dat ik altijd om een sessie mag vragen en dat dan wel een paar dagen voor een bijeenkomst moet zijn..

ik zal er aan denken en voel me zo vreselijk gelukkig op dit moment, al wist ik dit natuurlijk al wel.

S. benadrukt dit later als hij erbij komt ook nog eens.

ch., die ik ken van de chatgroep the Circle op OmniChat, komt zich voorstellen en we babbelen een tijdje.

Leuk dat ik hem nu ook real ken en dat is wederzijds.

Praat toch wel iets makkelijker als we chatten in de groep.

Ik kijk nog wat in de speel ruimte, praat nog even met een paar mensen, als D. komt zeggen dat ze naar huis gaan omdat zij niet zo lekker is (ze had al bijna geen stem aan het begin van de middag). Ze wil nog wel een foto van de marks hebben en vraagt me ook een verslag te sturen.