ik kijk stil
Naar de lege muur voor me.
Waar ik al vaak naar gekeken heb
Waar zoveel littekens in staan.
ik weet niet
Wat er nog meer gaat komen,
wanneer ik vrij zal zijn,
weer normaal kunnen dromen.
ik voel en zie nog steeds
de pijnlijke woorden,
die in mijn huid sneden
Als kleine splinters glas.
ik vraag me af
wat ik nog moet weten,
zodat ik eraan kan gaan werken
om alles te vergeten!
ik ben nog steeds bang
voor kwetsende dingen,
die me herinneren
aan wie ik ooit ben geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten